‘ De ene mevrouw zei dat ze het weliswaar jammer vond dat de jongens van Viruswaarheid het hadden verloren met hun zaak over onze grondrechten, maar dat ze de avondklok als een zegen ervoer. Net als de lockdown van een heleboel nonsens-winkels waar ze vooral nutteloze rommel verkopen, alsook het drastisch inkrimpen van de vliegtuigvloten en het reguleren van de terrasoverdaad.
Haar vriendin viel haar bij en vulde aan dat een “crisissituatie” het grote voordeel had van het opschonen (dus definitief opschorten) van de dwang van politieke correctheid in de taaluitingen – vooral de geschreven taaluitingen, in de MSM. “We beoefenden steeds meer en vaker automatisch zelfcensuur bij wat we zeggen. We lopen verbaal op eieren, want één “verkeerd” woord en je bent de sigaar!”
Zo’n constatering als Haidt bijvoorbeeld maakt, zou bijna direct worden omgekat naar: “Ooooh, dus jullie zeggen dat buitenlanders vol ongedierte en ziektekiemen zitten!” Causa finita. Daar is  dan geen discussie meer mogelijk. Terwijl zichtbaar en voelbaar is dat meer mensen in ieder geval vanzelf minder ruimte betekent en dat de mensdichtheid per oppervlakte niet eindeloos kan worden opgerekt – zoals nu blijkt: ook met het oog op ziekten. Dat is evident, maar je mag het niet hardop zeggen, want dan ben je racistisch en xenofoob.’

• ‘ Zulke ingrepen als nu worden genomen, zouden politici nooit durven nemen tijdens perioden die als “het oude normaal” over de tong gaan. Al weet en beseft ieder weldenkend mens dat we met ons allen naar de vernieling racen indien we op de oude voet doorgaan, toch willen de meeste mensen hun gewoonten niet veranderen, en de groep met de meeste invloed en makkelijkste toegang tot de media, overstemt de rest. Dus is zo’n virus een blessing in disguise. Het grootste risico zit ‘m in de mogelijkheid dat het circus alsnog wordt gekaapt door de verkeerde lieden, die daar opnieuw en alsnog hun eigen voordeel mee doen, ten koste van het algemeen belang. Dan gaan we alsnog in het oude tempo naar de afgrond.’

‘ Hierop inhakend, viel ons de formulering van een opiniemaker op, die schrijft: “ Dat is het kenmerk van alle crisissituaties: het private en het publieke lopen steeds meer door elkaar. “
Oeps! Wij zijn juist van mening dat het feit dat het publieke en private al veel te lang door elkaar lopen in een ondefinieerbare mengsoep, een amorfe en onwelriekende brij, dat dát juist tot de hoofdoorzaken van het ontstaan van crises behoort. Maar, zo zóu je de formulering eventueel desnoods ook kunnen lezen, want eenduidig is hij niet, met die dubbele punt bedoel ik.

Publiek en privaat moeten hoognodig weer van elkaar gescheiden, onderscheiden, worden en onderling duidelijk afgebakend. Met de bijhorende verantwoordelijkheden, zodat “men” niet schielijk van pet kan wisselen en van private persoon naar publieke manager morfen – en omgekeerd – als dat (financieel) zo uitkomt. De winsten privatiseren en de verliezen ten laste van het Algemeen brengen. Bankiertje redden, is nog steeds een populair tijdverdrijf. (Onder-)scheid privaat en publiek. Net zoals bij de Glass–Steagall Act van 1932 werd besloten. Me dunkt dat het herroepen van die wet duidelijk heeft gedemonstreerd dat daar rampen uit voortkomen. Toch gewoon doen. IJzerenheinig.’

• ‘ “We zijn niet mensenschuw en zeker geen misantroop,” zo verzekerden ze ons, “maar tegenwoordig kom je overal mensen en nog eens mensen tegen. Waar je ook kijkt en waar je gaat: mensen, mensen en nog eens mensen, en dat wordt te veel van het goede. De politiek heeft het zo ver laten komen en nu is een virus hen te hulp gesneld. Laat ze daar een zinnig gebruik van maken.” Dat ze beiden een (kerngezonde) ouder waren verloren doordat het verzorgingshuis geen adequate (haalbare) maatregelen trof, vonden ze gruwelijk en onvergeeflijk. “ Ze ruimen de oude mensen gewoon. Daar wordt met geen woord van gerept. Dát lijkt me nou een echte samenzwering, een snood complot.” ‘

‘ Of we iets van epidemiologie afwisten? Neen, “ nou wij puzzelen graag en deze modellen zijn pittige puzzels. We maken jullie opmerkzaam op een paar teksten die we net hebben opgegraven. Deze publicatie in Nature bijvoorbeeld is kersvers. Interessant is dat het in hoofdzaak teruggaat op een tekst van Kermack & McKendrick uit 1927 (Proceedings of the Royal Society) en hun SIR-compartmental model: Susceptible, Infective en Recovered. Al de wiskundige hocus-pocus en statistische supermodellen, dat gaat maar ten dele op en is voor degenen die niet op dat terrein onderlegd zijn, nagenoeg onbegrijpelijk. Wij gaan straks heerlijk puzzelen met de kritiek van deze wetenschappers op het SIR-model. Om van te watertanden, dit soort meningsverschillen!” ’

• ‘ Ik stond met m’n oren te klapperen, moet ik toegeven. Ik heb even gegoogeld op Nederlandse sites – even maar hoor – maar kwam niets hierover tegen. Ongetwijfeld kunnen anderen hier beter mee uit de voeten, dan ik – en jij. Of onderschat ik je?’

‘ Op Wikipedia staat het SIR-model vermeld en de jongelui kunnen verder onderzoek doen, zo zij daartoe geneigd en genegen zijn. Of de beide Schotten tot ridder zijn geslagen weten we niet, maar het gaat ons om hun SIR-model.’

♦

Het politieke was nog nooit zo persoonlijk /  Paul Scheffer  /   NRC vrij. 26 febr. 2021

Karel Knip: Puzzelen met coronacijfers tot de rek eruit is /  NRC  26 februari 2021

♦

interview-“stijlen”

Emily Maitlis interviewt –  Hungarian foreign minister challenged on migration policy – BBC Newsnight • Jun 26, 2018

Cathy Newman interviewt –  Max Mosley questioned over racist leaflet  •  Feb 27, 2018

Cathy Newman ondervraagt Jordan Peterson over ongelijke beloningen vrouwen-mannen  /  Jordan Peterson debate on the gender pay gap, campus protests and postmodernism – • Jan 16, 2018